ยังจำกันได้มั้ย ว่าครั้งสุดท้ายที่ออกออกจากห้องเรียนมานั้น ...เมื่อไหร่กัน ? แค่ลองคิดแล้วตอบในใจก็พอค่ะ เพราะฉันกำลังจะบอกคุณว่า จริง ๆ แล้วพวกเรายังคงเป็น 'นักเรียน' กันทั้งนั้น เพียงแต่ห้องเรียนใหม่ของเราอาจไม่ได้มีโต๊ะเลคเชอร์ ไม่มีตำราอ้างอิง ไม่มีรายงานต้องทำส่ง และบางที...เราอาจไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่า เขากำลังสอนเราอยู่ มารู้ตัวอีกที อ้าว..สอบตกไปแล้ว ! บางที ...โลกก็ส่งครูมาสอนเราด้วยวิธีที่เราเองก็นึกไม่ถึงเหมือนกัน เช่น ส่งคนที่เราไม่ชอบ ให้ต้องมาเจอ ส่งเจ้านายที่ชอบจับผิด ส่งเพื่อนแย่ ๆ กระทั่งส่งคนมาให้รัก แล้วมาหักหลังเรา ซึ่งเราคงต้องจ่ายค่าครูบ้าง (โลกนี้ไม่มีอะไรฟรี) ..ก็เท่านั้น สิ่งที่เราไม่เคยรู้...ก็กลายเป็นความรู้ กลายเป็น degree ที่เพิ่มความเข้มแข็งและคุ้มค่าให้กับชีวิตเราในภายหลัง จงแปลงความรู้สึกติดลบให้เป็นกลาง แล้วขอบคุณเขาเหล่านั้นเถอะค่ะ เพราะเขาคือคนที่โลกส่งมาสอนวิชาชีวิตวิชาหนึ่งให้กับเรา เชื่อเถอะค่ะว่า เมื่อลบความรู้สึกไม่ดีออกไปจากใจได้จนหมด คุณก็จะรู้สึกดีเอง เพราะได้ใช้ 'ปัญญา' ในการเลือกวิธีคิดที่ดีให้กับตัวเองแล้ว มีเรื่องอยากเล่าให้คุณเก็บไปคิดเรื่องหนึ่ง เรื่องนี้เกี่ยวกับลิงค่ะ อ่านพบในหนังสือธรรมะของพระไพศาล วิสาโล เรื่องมีอยู่ว่า มีลิงเกเรตัวหนึ่ง มันเอามะพร้าวมาขว้างหัวเรา ไม่ว่าเราจะหลบได้ทันหรือพลาดทำเอาหัวปูด อยากถามว่า คุณจะทำอย่างไรกับมะพร้าวลูกนั้น ? คุณจะเอามะพร้าวขว้างกลับไปที่ลิงตัวนั้น หรือเอามะพร้าวกลับบ้านเฉาะเปลือกเอาน้ำและเนื้อออกมากิน ? ลองถามตัวเองดูนะคะว่า ยังมีลิงอีกกี่ตัวในชีวิตคุณบ้าง ที่ยังไม่ได้ขอบคุณมัน Cr : เรียบเรียงใหม่จากหนังสือ ถ้ามันเหนื่อยเกินไปก็พาหัวใจกลับบ้าน ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก ปูปรุง |
Home >> |
ยังจำกันได้มั้ยว่า ครั้งสุดท้ายที่ออกออกจากห้องเรียนมานั้น ...เมื่อไหร่กัน ? |
|
|